Hertog van Alva en de Bloedraad

De Raad van Beroerten (Frans: Conseil des Troubles) was in de Nederlanden een afsplitsing van de Geheime Raad en de Grote Raad, door het volk vanwege het grote aantal uitgesproken doodvonnissen ook wel Bloedraad genoemd. De Raad van Beroerten was een bijzondere rechtbank, ingesteld in september 1567 door de hertog van Alva namens koning Filips II. De Raad had tot doel iedereen te vonnissen die op één of andere manier had deelgenomen aan de troebelen van 1566-1567 (beeldenstorm). Veel van de rechters waren katholieke Nederlanders en enkele Spanjaarden, waaronder Juan de Vargas en Ludovicus del Rio. Naast de gehate laatstgenoemde was van de Nederlanders de Vlaming Jacob Hessels het beruchtst. Hij had de gewoonte te dutten tijdens de rechtszittingen, maar uit de slaap gewekt om zijn vonnis uit te spreken, riep hij: "Ad patibulum!" ("Naar de galg!").  De doodvonnissen van de Raad gingen gepaard met confiscaties, nodig om de schatkist te vullen. Velen werden aangebracht door zogenaamde 'zevenstuiverslieden', door Alva ingehuurde spionnen die voor een aangifte zeven stuivers ontvingen.

Allegorie op de tirannie van de hertog van Alva in de Nederlanden, ca. 1569. Links Alva op zijn troon in een paleis, bijgestaan door Granvelle (met blaasbalg) en leden van de Bloedraad, hij wordt door de duivel gekroond. Voor hem knielen geketend de 17 personificaties van de provincies van de Nederlanden, rechts de verstomde leden van de Staten-Generaal. Een venster in het midden geeft zicht op Margaretha van Parma die vist naar rijkdommen in een bloedvijver, daarachter de onthoofding van Egmond en Horne te Brussel in 1568. Links en rechts scènes van martelingen en executies.
http://www.rijksmuseum.nl/collectie/zoeken/asset.jsp?id=RP-P-OB-79.001&lang=es